Dat ik van de natuur houd is niks nieuws. Dat het me echt gelukkig maakt bewijzen de afgelopen twee dagen maar weer. Lang heb ik mezelf voorgehouden dat ik een stadsmens ben. Als meisje van het platte boeren West-Friesland moest ik niets hebben van dorpen, rust en vreemde tradities. Maar deze reis laat me niet alleen de schoonheid van de natuur zien, mijn andere zintuigen maken ook een vreugdedansje zodra ik weer verder kan kijken dan de hoek van de straat. Je haalt het meisje wel uit West-Friesland, maar West-Friesland niet uit het meisje. Ok, ik laat nog even in het midden of ik ooit terugkeer. Wat ik wel weet is dat ik oprecht gelukkig word van stilte. Niets horen, alleen de wind. Een kabbelend beekje. Het ruiken van bloemen. Eindeloze vergezichten. Een schone lucht. En dierengeluiden. Afgelopen twee dagen staan op mijn harde schijf onder ‘hoogtepunten in mijn leven.’ Ik voelde zo veel leven om me heen, maar met name in mezelf. Misschien word ik wel gewoon oud.
Luxe leven in het resort
Na mijn blauwe bad en doolhof ervaring, kwamen we begin middag aan bij het resort in Ranthambore. Het mooiste hotel tot nu toe. Het blauwe bad had zich verruild voor een advertentie gelikt zwembad met ligbedden erom heen. Onze kamer was immens inclusief stortdouche. Mijn roomie en ik kunnen gelukkig samen goed door één deur. We praten Nederlands-Engels-Duits en lachen om onze zelfgemaakte woordcreaties. Ik zal haar straks missen in m’n ashram.
Na ons te hebben geïnstalleerd in dit fijne optrekje, vertrokken we voor een bezoek aan het zoveelste fort. Rajahstan is het land van de heldhaftige strijders, de trotse Rajput-krijgers waardoor er in dit gebied ontelbare forten, paleizen en burchten te vinden zijn. De hele setting van dit fort maakte het boven verwachting mooi. Een grote jeeptanker haalde ons op vanaf het hotel en bracht ons naar het Nationale Park Ranthambore. Bij de authentieke gate stonden alleen maar locals vol bewondering naar ons te kijken. Geen toerist te bekennen. Een lange, steile wandeling bracht ons naar het fort en de bijbehorende tempel. Het uitzicht was magnifiek. Het voelde alsof we op een filmset stonden. Dit kon niet echt zijn. Zo ver als je kon kijken zag je palmbomen, groene valleien en meren. De jungle van India. De totale oppervlakte van dit park bedraagt 393 vierkante kilometer, waarvan maar enkel zones toegankelijk zijn voor toeristen.
De zon ging langzaam onder en de laatste heiligen brachtenhun offers in de tempel. Een schouwspel waar je de hele dag naar kunt kijken.Er zijn zoveel rituelen en tradities in India, een genot voor het oog. Bij éénvan de kraampjes kochten Hannah en ik een soort van suikerbal, welke je normaaloffert in de tempel. Onze buiken rammelden en elke lokale dish moet je hebbengeproefd. Mijn tanden vielen er net nog niet uit, maar ik had in ieder gevalweer energie voor de wandeling naar beneden. Langzaam zakte de zon achter debergen en de apen namen onze plek in. Adembenemend mooi. Ik kon niet wachtentotdat het morgen was…
OMG I saw a tiger
05:30h. Vroeg. Wekker. Snooze. Wekker. Licht. OMG we gaan op safari! Ik sprong uit bed! Om 06:00h stond dezelfde groene tanker voor ons hotel. Deze bood plek voor onze hele groep om het National Park te ontdekken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn verwachtingen opnieuw laag hield, na verschillende tegenvallende safari’s in Sri Lanka en Zuid-Afrika. Vanaf het eerste moment werd het me al duidelijk dat het voor Indiase begrippen professioneel werd aangepakt. Een maximum aantal jeeps mochten er per dag en per zone naar binnen. Tevens worden de tickets op naam gereserveerd en moet je altijd je paspoort bij je hebben. Op die manier kunnen ze altijd checken wie er in het park is.
De slechtsprekende gids en begeleider reden ons door het park. De mooiste kiekjes van zonsopkomst konden we vastleggen. De bekende ‘Kingfisher’ trok onze aandacht, ook wel de IJsvogel genoemd. Hier wordt ieder product aan deze beroemde vogel gelinkt. Het heilige goud is hier ook naar vernoemd, Kingfisher Beer. Na ladingen stof te hebben gehapt en er uit te zien als een echte ranger, spotten we de eerste wilde dieren. Bam! Hier deden we het voor. Krokodillen, herten, zwijnen, papagaaien, eekhoorns en pauwen. Diverse vogels, vlinders en insecten vlogen daarboven. De serene rust werd verstoord door de intens luiden gesprekken tussen de chauffeur en zijn helper. Volgens mij moet je stil zijn als je dieren wilt spotten? Mond dicht a.u.b.
Toen het einde van de safari bijna naderde hadden we de hoop om de koning van de jungle nog te zien opgegeven. Maar uit het niets kwam er ineens een signaal binnen bij de gids, waardoor we als speedy gonzalez omkeerde en richting zone 3 reden. Gelukkig had ik die ranger hoed niet gekocht, want die was ik hoe dan ook kwijtgeraakt door de mega snelheid die we maakte. En ineens was het moment daar. Ik stond oog in oog met twee jonge welpen van nog geen jaar oud. Ik smolt. Ik was verliefd. Ik wilde ze knuffelen. Meenemen naar huis. Het was geweldig. Ik was zo in trans, dat ik niet door had dat de Indiase gidsen onderling ruzie maakten wie er op de eerste rang mocht staan. Dit was het. Ik had wilde tijgers gezien met mijn eigen ogen. Niemand kon mij dit meer afnemen. Mijn nieuwe camera heeft godzijdank het bewijs vastgelegd. Toen wist ik nog niet dat de avondsafari nog veel beter zou worden…
Later die middag…
Na een paar uur voor apen gapen te hebben gelegen aan het zwembad, (slecht leven, ik weet het), dromend over mijn tijgers stond onze tweede safari op het programma. Dit keer niet in de logge tanker, maar in een echte jeep. De auto van mijn dromen. Dit was het echte safarigevoel. Vol gas reden weer het park in met dit keer een professionele gids die ons diep de jungle in bracht. Kilometers lang reden we langs lianen, reusachtige bomen, wilde herten, zwijnen, glinsterende binnenmeren en door de diepste rivieren. Deze auto kan echt alles. Ik voelde me net Mögli van Jungle Book. Deze route was duizendmaal mooier dan die we in de ochtend hadden gedaan. Er reed letterlijk niemand in deze zone. Ik voelde me zo rijk. Aangezien mijn medepassagiers van een iets groter formaat waren, werd mijn heup bij iedere hobbel tegen de rails van de jeep aangedrukt. Het boeide me niet. Dit zou een litteken worden, waar ik met een glimlach naar terug zou kijken. Had ik al gezegd dat de weg hobbelig was? Niet normaal. This road is bumpy road. Pfff, vertel mij wat.
Nadat we voor me gevoel al aan de andere kant van India waren, stopte mijn droombak in een sprookjesachtige scene waar we genoten van de rust. Ik verbrak de stilte door mijn salty caramel popcorn zak toe te reiken aan de chauffeur en zijn buddy. Dat lustten ze wel. De herinnering aan mijn Bollywood film in Jaipur en deze jungle gingen best samen.
We kwamen aan het einde van onze rit en even voelde ik een lichtelijke teleurstelling. Helaas geen tijger gespot. Maar…ineens… uit het niets stopte de Jeep en wees de chauffeur naar een pootafdruk in de modder. O my god, deze was vers! Wat er toen gebeurde snap ik nog steeds niet, maar in een split second bewoog de Jeep van 0 km/u naar 100. De chauffeur trapte volledig het gaspedaal in en ik voelde paniek. Deze gast was gek. Ik vloog alle kanten op terwijl ik met al mijn kracht mijn tas probeerde vast te houden. 100 miljoen keien verder stopte we abrupt. En daar was hij. De king of the world. Mijn tijger. In slowmotion bewoog het dier door het hoge gras zonder op of om te kijken. Dit zou je in alle rust moet aanschouwen, maar de gids was helemaal over zijn toeren van opwinding. Hij riep is van: kjhHFLHFLisHFLIwhfhKfksf…. Oja? Is goed. En plankgas. Wat was dit voor bijzonder ervaring? Deze man maakte er een belevenis van om nooit te vergeten. We volgde de tijger, totdat het beest zich in een binnenmeertje liet zakken. Een tijger die een bad nam. We stonden letterlijk op 2 meter afstand van het dier. Camera was inmiddels leeg. Maar dit moest je met eigen ogen bewonderen. Once in a lifetime. O nee, twice. Ik heb echt geluk gehad hoorde ik later. Veel andere mensen uit ons hotel hadden geen 1 tijger gezien. Dit bewees maar weer dat het echt om wilde dieren gaat. Deze gedachten maakte mijn hele tiger experience compleet. Bont en blauw, bestelde ik een Tom Collins (nog nooit eerder gedronken, maar ik deed graag met mijn Engelse vrienden mee) en toosten we op de King.
Taj Mahal
De laatste dag van mijn reis bracht ik grotendeels door in de bus. Zeven uur zitten is niets voor mij, maar de gedachten aan mijn safari zorgden de hele dag voor een big smile op mijn gezicht. Onze reis vervolgde naar the place to be in India. Het meest gefotografeerde object in India, één van de zeven wereldwonderen, het paleis der paleizen: de Taj Mahal. Jaarlijks komen er maar liefst 3 miljoen toeristen op dit sprookjesachtige complex af, terwijl er maar 1 miljoen mensen in Agra de stad van de Taj wonen. Ik moest nog even geduld hebben, aangezien ons bezoek aan deze attractie de volgende ochtend vroeg op het programma stond.
Onze gids had ons wijs gemaakt dat we om 04:30h moesten vertrekken om überhaupt een kans te maken in de rij. Ik dacht dat hij een grap maakte, maar niets was minder waar toen ik stipt op tijd door de hotelreceptie wakker werd gebeld. Nu komt het mooiste van dit hele verhaal. Ik, Lynn de Jongh stond 5h exact al eerste in de rij voor het hek van één van de grootste wonderen van deze wereld. Lucky me. Dat ik daar nog een uur moest staan voordat de hekken open gingen interesseerde me niets. Ik kon gewoon als allereerste naar binnen. Hoeveel geluk kon ik hebben?
Ik was nu zo een persoon die naar binnen rende om als eerste een foto te kunnen maken. En rennen deed ik. Nog voor de zon op kwam, stond de Taj Mahal al op mijn kiek. En.. ZONDER MENSEN! Ongelofelijk. Na honderden foto’s te hebben geschoten vanuit alle hoeken en gaten, kon ik eindelijk rustig luisteren naar mijn gids en het verhaal achter dit mysterieuze gebouw. De Taj Mahal is in de 17e eeuw gebouwd in opdracht van Sjah Jahan voor zijn overleden geliefde Mumtaz Mahal. Het was zijn derde, maar mooiste vrouw welke tijdens het kraambed van hun 14de kind overleed op 39-jarige leeftijd. Om zijn liefde aan haar te bewijzen mocht hij van zijn vrouw niet opnieuw trouwen en de hele wereld moest weten hoeveel hij van haar had gehouden. Dat het zo’n beetje het meeste beroemde paleis van de wereld is geworden, had niemand zich kunnen bedenken. Beide graven van het liefdeskoppel liggen in de Taj Mahal zelf. Een romantisch verhaal al zeg ik het zelf, wat ik een man vandaag de dag niet meer zo snel zie doen voor zijn geliefde.
Nog voordat ik mijn ochtend kon verwerken, kwam het besef dat mijn tweeweekse reis er echt op zat. Na het ontbijt moest ik afscheid nemen van de groep en van mijn kamerbuddy Hannah. Het is gek hoe close je kan worden in zo een korte tijd. Ik vond het dan ook best moeilijk om de taxi in te stappen, terwijl de hele groep me uitzwaaide. Zij hadden nog een lange reis terug naar Delhi voor de boeg. Ik stapte op het vliegtuig van Agra naar Khajaraho. De plek waar ik 4 weken afgezonderd zou gaan leven. Mijn taxirit naar het vliegveld is het meeste bijzondere ritje ooit. Mijn Uber chauf stopte voor een enorme gate met hoog prikkeldraad en vroeg op mijn paspoort. Ik dacht echt hoezo? Wat ga je ermee doen vriend? Ik besloot deze man maar te vertrouwen en liet hem met mijn alles richting de zwaarbewapende mannen lopen. Na ongeveer 5 minuten kwam de beste man terug inclusief één van de zwaarbewapende mannen. Zagen ze me als een koninklijke hoogheid die beveiligd moest worden? Of was dit gewoon weer een rare Indiase act? Misschien dachten ze dat ik crimineel was? Het kon me ook niets schelen. Het werkte om door de gate komen, waarna ze me voor de deur van de enige incheckbalie afzette. Het vliegveld bestond uit 1 rij stoeltjes, 1 toilet en winkeltje waar geen water werd verkocht maar wel de meest afgrijselijke souvenirs.
Kort nadat ik bijgekomen was van mijn heftige taxirit zag ik twee blonde Hollandse dames binnen komen wandelen op dit inspirende vliegveld. Het kon niet missen, dat ook zij deel zouden nemen aan het yoga avontuur. Het duurde niet lang voordat ik met ze aan de praat raakte. En jahoor, ook zij waren zo gek om 4 weken in een ashram te gaan leven.
Gelukkig is het goed dat ik toen op dat moment niet wist, wat ik nu weet… Het zouden 4 hele zware weken gaan worden, waar ik mezelf ging tegenkomen fysiek maar ook mentaal. Zonder verwachting, maar met een enorm sterke mindset ben ik het avontuur begonnen. Dit heeft me uiteindelijk er doorheen gesleept. Het heeft me sterker gemaakt dan ik ooit had durven dromen. Mijn lijf, mijn discipline en mijn mind.
In mijn volgende blog vertel ik jullie alles in detail over mijn yoga teacher training…