1) iedereen wil het
2) iedereen wil het altijd
3) iedereen wil er altijd meer van
Ik kan niet ontkennen dat het niet zo is, maar geluk is verslavend. Het liefst blijf ik ook voor eeuwig in mijn gelukkige bubbel zitten, waar in alles loopt zoals ik voor ogen had. Echter besef ik me maar al te goed, mede door mijn (innerlijke) reis door India, maar ook weer door mijn laatste trip door Frankrijk dat geluk altijd met pieken en dalen komt. Klein geluk. Het bijzondere in het gewone leren kennen. De schoonheid van saaiheid. Als er niets te zien, is ga je beter kijken. Dicht bij de natuur zijn. Van origine horen we daar. We horen bramen te plukken in het wild. We horen een kampvuur te maken na uren hout te hebben gesprokkeld. We horen ons te wassen in een ijskoude beek en ons oer gevoel te laten brullen.
Het najagen van geluk werkt averechts. Hoe harder ik me best doe, hoe meer het door me vingers glipt. Tijdens mijn trip door Frankrijk, ben ik mezelf af en toe weer flink tegengekomen. Nu denk je dat je als yogalerares de meest ontspannen persoon op aarde bent en je op vakantie niets anders kunt doen dan luieren. Mooi niet. Het heeft me ongeveer 9 dagen gekost, voordat ik ‘niets’ kon doen. Stilzitten is mijn grootste uitdaging. In iedere les leer ik yogi’s hun gedachten te laten gaan en ik als yoga docente liet mezelf op slokken door mijn eigen gedachtestroom. Eigenlijk vond ik dat bet teleurstellend van mezelf. En ook daarover ging ik weer piekeren. Ik mocht van mezelf niet ontspannen. Ik moest werken aan mijn bedrijfje, plannen maken, ideeën verder uitwerken. Daarnaast moest ik van mijn duiveltje ook blijven bewegen, in conditie blijven en al die wijntjes en kazen laten staan. Uiteraard deed ik dat niet, maar dat gaf soms de nodige ‘error’ in mijn hoofd.
Gelukkig was ik niet alleen in La Douce France en was ik samen met niemand minder dan mijn grote liefde, die de ontspannenheid zelf is. Ik citeer: ‘’Zullen we fietsen?’’ Hij: ‘’Nee, ik zit wel lekker bij de tent’’, Ik: ‘’Zullen we suppen?’’ Hij: Nee, ik lig net in de hangmat’’ Ik: Zullen we een rondje wandelen”? Hij: ‘’Nee, ik was net van plan naar bed te gaan’’. Je zult begrijpen dat hij ervoor heeft gezorgd dat ik gas terug ‘moest’ doen. Uiteraard is hiervoor eerst een bommetje gebarsten, maar dat terzijde.
Na dus ongeveer 9 dagen liet ik alles los voor wat ik allemaal ‘moest’ doen. Ik houd van plannen, regelen en organiseren en ook mijn notitieboek stond bomvol tips en leuke tentjes waar we ‘moesten’ ontbijten/lunchen/dineren. Ook dat lijstje zei ik na ruim een week gedag. Horloge ging af. Mobiel ging niet meer mee. En wat gebeurde er? Ik ontspande! Ik liet mijn dagen over aan het toeval. Ik liet die saaiheid over me heen komen en wat genoot ik ervan! Een golf van rust overspoelde me. Mijn hele leven lang heb ik mijn vakanties altijd doorgebracht in hotels, appartementen en vakantiehuisjes maar neem één ding van mij aan kamperen maakt klein geluk.
* De eerste zonnestraal op het tentdoek
* Een spinnetje op de tent die je volgt vanaf je luchtbed
* Eitjes koken en vervolgens laten schrikken in de ijskoude beek
* Hagelslag met mieren eten, omdat je Venz pak heilig is
* Een rups volgen door het gras
* Op twee pitjes koken en beseffen dat het veel lekkerder is dan het eten uit het restaurant van die dag ervoor
* Langer dan 24/7 niet in een spiegel kijken, omdat die er simpelweg niet is
* 24 uur per dag in de natuur zijn
* Tijd vergeten, opmerken dat de zon al onder gaat en je nog moet koken
* Je alleen koopt wat je echt nodig hebt, omdat je koelkast zo groot is als een keukenkastje
* Douchen een uitje is. ‘’Ben jij al klaar?’’ ‘’Heb jij het sop meegenomen?’’, ‘’Kan je de shampoo even over het deurtje aangeven’’.
* Een kopje koffie zetten kost een half uur, maar geduld zorgt voor de lekkerste bakkies
* En zo kan ik nog wel even door gaan….
Ok, ik moet toegeven de aanschaf van onze Karsten tent heeft ons groot geluk gebracht. Die gaat nu ieder jaar mee. En ja, er is heus gevloek aan voor af gegaan. Met 30+ graden een tent opzetten is geen pretje, om vervolgens te creperen van de kou in de nacht omdat IK zei dat een lakentje wel genoeg was (oeps!). Maar hoe je het ook went of keert, dit zijn wel de momenten die je levenslang bij blijven. Die dankbaarheid voor kleine geluksmomentjes, die je alleen ziet als je écht kijkt. De camping heeft mijn hart gestolen, maar het besef van luxe als je daarna weer in een zacht bed slaapt en ’s ochtends wakker wordt onder de warme straal van de douche maakt de ervaring past echt compleet.
Als je weet hoe je jezelf soms terug kan trekken uit je dagelijkse structuur en die kleine mooie dingen kan zien, komt écht geluk naar boven. We kunnen nou eenmaal niet altijd gelukkig zijn. Het komt in vlagen. Een golvende beweging. Kleine geluksmomentjes ontstaan door dicht bij jezelf te blijven en jezelf te omringen door waar we vandaan komen: de natuur. Dit kan een reis zijn, maar ook een fijne wandeling na het werk. Omarm die mindere momenten, en weet dat geluk komt en gaat. Hoe harder je je best doet om gelukkig te zijn, des te vaker je wordt teleurgesteld. Laat alles wat ‘moet’ soms even los en er ontstaat ruimte voor kleine wonderen.
Let the magic shine!
Liefs, Sparklynn