De geur van rook, curry en uitwerpselen passeren mijnneusgaten. Vanuit mijn ooghoek zie ik een oude man in een pot vol chemicaliënroeren. Het kookt. Zijn buurman verkoopt naaimachines. Een aantal ongeduldigeklanten roepen iets in het Sanskriet. Voordat ik naar links kijk, stap ik bijnain een drol van een kameel. De toeterende tuk tuks, inclusief zelfmoord pogendefietsers slingeren over de weg. De wet van rechts en links bestaat hier niet.We moeten oversteken. Hoe dan? Onmogelijk. ‘Gewoon je ogen dicht, roept Adimijn gids’. Ik roep: ‘Ik wil nog niet dood hoor’. Zonder één schram bereik ikde overkant. Kleden, kussenslopen, sjaals, hoeden en stoffen in allerleikleuren hangen sierlijk boven me. Foeilelijke souvenirs doen pijn aan mijnogen. ‘Lookie, lookie this is real from India’. Je liegt, jij blij ei. Dit komtgewoon regelrecht uit China. Mijn weg vervolgt langs zelfgecreëerde kraampjesvol met nootjes, suikerbollen, kokosnoten, Samosa’s, fruit en plastic speelgoedvoor Divali – feest van het licht. Het grootste glitter en glamour feest vanIndia. Dit zal aanstaande zondag, 27 oktober plaatsvinden. Ben ik even blij datik nog hier ben. Net voordat mijn gedachten de overhand nemen, wandelt eengestippelde olifant voorbij met een schreeuwende Indiër er bovenop. Tuurlijk,ik ben in het land waar alles kan. Waar ‘te veel’, ‘te groot’ en ‘te bizar’niet bestaat.
Bovenstaande scene is slechts een hap uit een dag. Je kuntje voorstellen hoe ik aan het einde van de dag in bed lig. Inmiddels isoversteken over een snelweg en me voortbewegen tussen koeien, kamelen enolifanten de normaalste zaak van de wereld geworden. Ik ben hier nu bijna 2weken. Moet je nagaan als je hier jaren bent, of gewoon bent geboren. Ik snapwel dat die Indiërs ‘te’ gek zijn.
Heritage Hotel
Ik houd van hotels met een verhaal. Monumentale panden, oude scholen en fraaie kloosters. Misschien komt dit omdat ik nog steeds met mijn Belvilla oog naar deze gebouwen kijk. Hoe kan ik dit zo aantrekkelijk mogelijk inkopen, zodat het hele jaar wordt verhuurd? Dit zal nog jaren duren, voordat dit uit mijn systeem is. Twee nachten bleven we in Jaipur, de grootste stad van regio Rajahstan. Ook wel Pink City genoemd, vanwege de roze geschilderde panden. En mijn portie monument kreeg ik. Een oud heritage hotel vol nauwe gangen, lage plafonds en glas-en-lood-ramen. Het was een waar doolhof. De kamer was er zo één welke in het Oyo rijtje past (dit is grappig voor mijn ex-collega’s, vandaar dat ik het even moet noemen ?). Toen ik de massieve eiken deur opende, kwam er een zaligmakende wc-verfrisser lucht op me af. Er waren geen ramen en het bad was voor een Indiaas formaat en zo blauw dat je je zonnebril op moest zetten. Maar… ik sliep in een monument.
Overspannen & Ontspanning
Nadat onze lage verwachtingen van het hotel (citaat gids: ‘Keep expectationslow’) waren bevestigd zette we onze stadswandeling in. De stad kwam wat grimmigover. Het was er weer heel druk. En er gebeurde te veel voor wat mijn filterkan filteren. Eindeloze marktkramen verkochten ladingen pracht en praal.Vrouwen shopten alsof hun leven er van af hing. Indiase vrouwen houden vankitsch. Hoe meer poespas je draagt, hoe meer status en flair je uitstraalt. Watzouden ze over mij hebben gedacht toen ik in mijn wijde pyjamaboek en blotebillen gezicht over hun boulevard paradeerde?
Het boeide me werkelijk waar niets. Mooi zijn doet er hier niet toe. Geen tijdom over na te denken.
Zonder het in de gaten te hebben stonden we ineens voor de lekkerste Lassie shop van Jaipur, aldus de Lonely Planet. Een ouderwets uitziend persapparaat creëerde een dikke, yoghurtachtige substantie welke werd geserveerd werd in een aardewerk beker. De shake kan je in allerlei smaken bestellen. Heel eerlijk, Optimel komt in de buurt. Ik was blij, want ieder oplaadpunt moet je grijpen.
Over opladen gesproken. Een massage, daar hadden ik en mijnroomie zin in. Een Uber (de buurman van Oyo zit hier ook gewoon, haha) brachtons net buiten de stad bij een Ayurveda shop. Een professioneel uitziende manbekeek samen met ons het menu. Hij zag er serieus uit en zijn diploma’s aan demuur bevestigde dat. Na onze voorkeur te hebben doorgegeven, gaf ik mezelf 50minuten over aan dit ontspanningsmoment. Mijn gezicht, hoofd, schouders en rugwerden overgoten met liters olie. Het was een genot. Helaas zit de olie (3dagen later) nog steeds overal.
Met een coupe als een frituurpan gingen we lekker uiteten.Douchen heeft hier toch geen zin. Je blijft vies. We belanden bij eenrestaurant genaamd Natajsh. We waren de enige gasten, maar dit maakte het etenzeker niet minder lekker. Samen bestelden we een Tali. Wat een mix is vanallerlei Indiase specialiteiten. Het pittige eten gaat me goed af. Ik doe nietsliever dan alles proberen en proeven. Inmiddels leer ik de Indiase kaart goedkennen en kan ik niet wachten om het zelf thuis uit te proberen.
Amber Fort
Jaipur’s bekendste attractie is het Amber Fort. Net buiten de stad bovenopeen berg ligt een uitgestrekt fort stammend uit de 17de eeuw. Demuur van het fort reikt zo ver, dat je het einde bij de helderste dag nog nieteens kan zien. Een jeep, welke niet gemaakt was voor lange Nederlandse vrouwenbracht mij en de groep naar het hoogste punt. Nog voordat ik de jeep uit konstappen werd ik overladen met opdringerige verkopers. Als wandelde bankautomaatgaf ik aan dat de machine ‘out of order’ was en liep al enigszins geprikkeldnaar de ingang. Veel andere toeristen kwamen per olifant naar dit punt. Eentriest gezicht. Het zou verboden moeten worden.
Het fort was werkelijk waar een plaatje. De roze gloed maakte het uniek. Iedere ruimte had een functie en was versierd met spiegels welke het licht weerkaatste. De koning die hier leefde was niet alleen rijk, maar ook een machtig man. Er was een aparte binnentuin, waar de hoeren van deze gruwelijke heilige opgesloten zaten. Nog voordat mijn woede zich kon uiten, hoorde ik de bekende ‘joehoe’ in de verte galmen. Het was mijn man-vrouw gids, die de groep bij elkaar probeerde te brengen in deze massa. Hij zorgde vol overtuiging voor de humor in deze 1,5 durende tour.
De lunch hielden we in een zelfuitgezocht café, genaamd WindCafé. Bij toeval keek dit uit op de beroemde Instagram pic ‘Palace of theWind’. Mijn juice en veg roll smaakte nog lekkerder met dit uitzicht.
Bollywood movie
Een Bollywood film kijken in India schijnt zoiets te zijn als haring eten inVolendam. Ik sfeer het je, dit was een ervaring voor het leven. Zonder enigeverwachting stapte in de mega bioscoop binnen direct grenzend aan de druksterotonde van Jaipur. Wat ik toen zag was meer dan indrukwekkend. Alsof ik entreehad gemaakt in Theater Carré Amsterdam. Van de intense drukte stond ik ineensin een mega hal met sierlijk balustrade en een vers tapijtje op de grond. Voor200 rupies (€ 2,50) hadden we een kaartje bemachtigd voor de film War. Maarliefst 6 man achter de balie wilde de cola geven inclusief salted caramelpopcorn met mij afrekenen. De zaal oogde alsof de grootste ster ter wereldieder moment het podium ging betreden. Een groot rood doek hing voor het schermen de Indiërs inclusief tulband zochten hun plek. Voor 200 rupies hadden wijeen ‘luxe’ uitschuifbare stoel, welke voor het mooie gesmeerd mocht worden. Demeeste Indiërs zaten op de eerste rij. Voor 100 rupies zit je in de zaal enkrijg je er een nekhernia bij.
De film was werkelijk waar een aanfluiting. Het was zo slecht,dat het lachwekkend werd. De film was zonder ondertiteling en volledig in Hindigesproken. We maakten ons eigen verhaal en in de pauze checkten we bij Adi ofhet enigszins in de buurt kwam van het daadwerkelijke script. De auteurs hieldenons wakker. Helemaal toen er na een zoveelste vechtscene uit het niets eendansscene kwam. De twee gladde, te perfecte mannen bewogen ritmisch op eennummer welke nu in mijn favorieten staat. Gedurende de film werd er gejoeld, gelachenen eindeloze telefoongesprekken gevoerd. In India kan alles, voor als je hetwas vergeten. Binnen in deze zaal speelde zich eigenlijk twee films af. Dezaklampman nam zijn baan ook zeer serieus, door ons af en toe te verblinden. Ditlijkt me wel een relaxed baantje.
Die avond eindige op een rooftop terras met uitzicht over heel Jaipur. Het fort was verlicht en in de verte werd het eerste vuurwerk al afgestoken voor Divali. De drank vloeide rijkelijk en voor het eerst dronk ik ook heerlijke witte wijn in India. De prijs was gelijk aan een bel op een terras in Amsterdam, maar dat mocht de pret niet drukken.